Deze opdracht begon met een aktetas uit een erfenis en de vraag wat er van te maken zodat het familiestuk weer in gebruik genomen zou worden en de herinnering tastbaar bleef voor de volgende generaties.

Na een fijn gesprek kon ik aan de slag met de volgende ingrediënten: het leer van de aktetas gebruiken om 4 kleine tasjes te maken, aanvullen met ander leer uit eigen beheer wat een 2e leven verdiend en het zoeken in de eenvoud (naden, stiksel en lijnenspel.)

Vervolgens heb ik 3 voorstellen gemaakt waarbij de voeringstof van de aktetas de sleutel bleek tot het kleurenpalet. De voering was namelijk een ruit opgebouwd uit groen, rood, blauw en bruin. Binnen ieder voorstel bleef het model nagenoeg gelijk, maar had ieder tasje zijn eigen karakter door kleur en vlakverdeling.

Nadat de keuze uit de voorstellen gemaakt was, kon het feest officieel beginnen! Het uit elkaar halen van de tas, het maken van de patronen, het snijden van het leer en schalmen (uitdunnen van het leer) en uiteindelijk het stikken.

Ik ben trots het resultaat: een familie van tassen die duidelijk hun herkomst laten zien, maar ook hun eigen karakter met zich meedragen.

Review / Ervaring eigenaresse:

“Familie erfstuk – Het tweede leven van een aktetas, die in een hoekje stond te wachten om te worden gebruikt

Uit de erfenis van mijn vader kreeg ik de aktetas waarin hij zijn stukken meenam naar zijn vertaalclubje. Ik was er blij mee, maar ging deze niet gebruiken, te mannelijk.
Op een kunstbeurs in Beuningen zag ik wat Babette kon maken van oude lederen kleding, stoelen, etc. en heb ik een foldertje meegenomen en bewaard.

Op het moment dat ik besloot dat er toch iets moest gebeuren met deze tas heb ik de stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht met Babette om te vragen wat de mogelijkheden waren om van een aktetas hedendaagse tasjes voor mij en mijn dochters te maken.
Het eerste contact was persoonlijk, warm en hartelijk. Ze vertelde eerlijk wat ze mij kon bieden, en we hebben een tijd zitten praten. Dit gaf haar een beeld van mijn familie en was voor haar het startpunt om een idee uit te werken. Ze maakte drie fantastische ontwerpen waar ik uit kon kiezen. Bij haar thuis heb ik de definitieve keuze gemaakt en hebben we de laatste details besproken.
Tijdens het maken van de tasjes hield ze me op de hoogte van haar voortgang. Dit werd ongevraagd lief ondersteund met mooie fotografie. Omdat ze nog iets wilde veranderen, hadden we ook nog een telefonisch overleg en kon ik een laatste idee nog delen: de naam van mijn vader kreeg een plaatsje in de tasjes. 

Mijn dochters waren zeer verrast met de tasjes en hebben deze direct in gebruik genomen. Voor mij is dit een nalatenschap van mijn vader die ik dagelijks kan gebruiken. Voor mijn dochters een nalatenschap van hun opa en met mijn hoop dat ‘de aktetas’, hierdoor, nog lang doorgegeven kan worden in de familie.

HF/juni 2021″